Hier weer wat wederwaardigheden over Siem allias Arrow.

“Als Sproet ’s morgens voor het eerst uit gaat loop ik tegenwoordig ook maar even mee: best eng want er is dan meer verkeer als ’s avonds en tot overmaat van ramp zijn ze met grote machines bezig een stuk straat opnieuw te leggen. Daar durf ik niet langs! Mijn personeel en Sproet liepen gewoon door en maakten een rondje om de gracht zodat ze van de andere kant terugkwamen. En ik maar wachten en wachten: tot na een uur mijn personeel mij kwam zoeken: ik zat gewoon keurig op de plek waar ik niet verder durfde.  Ik hoorde mijn snoepbakje rammelen en ben toen snel met haar mee naar huis gelopen. Nu begrijpt mijn personeel het eindelijk: ze loopt met Sproet niet meer een rondje om de gracht maar heen en terug langs de kant waar wij wonen. Sproet vind dat maar een erg kort rondje.

Tot ik daar ineens op een dag een grote boxer tegenkwam: doodeng zo’n beest dus vluchtte ik een pleintje op. Mijn personeel en Sproet zijn naar huis gegaan en ik heb dat pleintje verder ontdekt: zit daar toch wel een kat met een iets lichter gekleurde bontjas als de mijne en het klikte wel tussen ons. Na een paar uur werd mijn personeel toch ongerust: ze had al hevig lopen rammelen met mijn snoepbakje maar ik had interessantere zaken aan mijn hoofd en hoorde dat niet. Dus heeft ze de jas maar weer aangedaan om mij te zoeken: en jawel hoor daar vond ze ons. Tja…. en dan kan ik aan dat snoepbakje geen weerstand bieden en ben ik met haar mee naar huis gegaan. ’s Middags ben ik absoluut te moe om mee te gaan lopen en lig ik languit op mijn rug op zo’n heerlijk zacht kussen: ze lopen dan een heel eind en daar begin ik niet aan tot grote opluchting van mijn personeel en Sproet die dan echt een eind wil lopen. Ik ga dan altijd binnen liggen al schijnt de zon en liggen er kussens in de tuinstoelen: siesta binnen is een stuk rustiger. En trouwens ik vind dat buiten liggen op een tuinstoel alleen maar leuk als mijn personeel en Sproet ook buiten zijn. 

Van de week probeerde een brutale buurkat die ik normaal totaal negeer, via mijn ingang naar binnen te komen: ja ja zeker op mijn lekkere brokjes uit! Nou die heb ik toch lelijk naar buiten gejaagd! Ik hou niet van vechten, wat ze hier onderling nog wel eens doen met veel kabaal, daar houd ik mij volkomen afzijdig van. Maar proberen binnen te komen in mijn huis …….dat laat ik niet toe! Ik wist niet dat ik zoooo kwaad kon worden. 

Mijn personeel en Sproet gingen een paar dagen op vakantie en een aardige buurvrouw zorgde voor mij: ze kwam 3x per dag met net zo’n lekker snoeptrommeltje als ik zelf heb en zorgde dat mijn bakje gevuld bleef en speelde met me met mijn verenhengel de kanarie. Steeds als ze kwam zat ik in huis. Tot de 3^de dag: ik ben op pad gegaan en als buurvrouw kwam liet ik me niet zien: mijn bakje at ik wel leeg natuurlijk. Die tweebeners raken toch snel in de stress: buurvrouw is 6 x geweest die dag en maar roepen en rammelen met d’r snoepjes….. hahaha! Toen mijn eigen personeel thuis kwam zat ik braaf te wachten in huis en ik vertel ze mooi niet wat ik uitgespookt heb!”

Dat was het weer voor deze keer!

Groet , Siem