Hier t laatste stukje van Siem alias Arrow
Beste allemaal,
Vandaag precies een half jaar geleden werd ik tot mijn verbazing,
zoals
jullie weten, in een hokje gestopt en ging met de auto naar Middelburg
om
daar een nieuw en definitief thuis te vinden. Dat heeft mij moeite
gekost,
maar mijn personeel nog meer geloof ik. Die had veel geduld nodig!
Ik ben nu goed gewend en amuseer mij prima in Middelburg. Mijn
personeel
weet precies wat ik bedoel als ik voor een bepaalde kast ga zitten: pak
een
snoepje voor me alsjeblieft?! Met Sproet de hond kan ik het prima vinden
en
ik vindt het nog steeds geweldig om 's morgens het 1ste rondje en 's
avonds
het laatste mee te lopen langs de gracht. De hele buurt kent me
daardoor:
want ik praat daar soms ook wat luidruchtig bij en volg personeel en
hond
nauwgezet. Als ze samen met de auto weggaan en weer thuiskomen begroet
ik
Sproet uitbundig door haar veel kopjes te geven.
's Avonds krijg ik altijd een lekker snoepstaafje wat ik wel moet delen
met
Sproet, maar dan zit ik wel bij mijn personeel op schoot. En aaien dat
ze
kan! Lekker stevig van kop tot staart: heerlijk! En ik spin dan heel wat
af.
Als ik zin heb in zo'n aaipartij spring ik ook op schoot zonder dat ik
er
iets lekkers voor krijg.
Als beloning vang ik af en toe een muis of jonge vogel voor mijn
personeel.
Ik ben meestal dicht bij huis want dan weet ik waar Sproet en personeel
zijn
en of er wat te halen valt. Met dit warme weer lig op mijn badlaken in
de
schaduw op 't terras( zie bijgaande foto) te relaxen in de tuin. Zodra
het
regent kruip ik in huis tegen Sproet aan: lekker hoor zo'n warme
hond!
Ik ben niet meer angstig voor vreemde tweebeners in huis: zolang ze mij
met
rust laten ga ik niet van mijn favoriete plek hoor!
Zoals jullie zien gaat het goed met me en leef ik nu lekker verder in
mijn
huisje. Het ga jullie goed en vooral bedankt voor jullie belangstelling
in
mijn wederwaardigheden.
Arrow the Cat.
